Kurmaca Anlatı

Otuz beş yaşındayken birini öldürdüler. Kendimden bahsediyorum. Otuz beş yaşındaydım, birini öldürdüler.

Burnu cama değdiğinde iki ay öncesiydi. Bu bir masanın ve bu bir fanusun camıydı.

‘Beklediğim gibi olmadı,’ dedi diğerine. ‘Yani, ne bileyim…’ Şehir dışındaki bir yolun kenarındalar. İkisi de arabasını emniyet şeridinin biraz ilerisine park etmiş.

Sesler duvarlardan geliyor.

Sandalyeyi arkalığından tutup gücü yettiğince yere vuran yaşlı bir adamdır bu ve tüm olanlar bir yavaşlık ve hafifliktir.

Kimisi şapkalı, kimisi az ya da çok saçlı ve kimisi kel; hepsi gri takım elbiseli, kravatlı, siyah ayakkabılı ve beyaz gömlekli.

Şu anda -ve bir süre daha olmayacak- yürüyen yok. Yol tek şeritli, kaldırımları geniş, sağında solundaki lambaların ışıklarıyla aydınlanmış.

Birinci Oda. Odanın içinde sağanak yağmur yağıyor.

Kalemin kuyruğu kıstırılıp kanırtılmış, kemirilmiş, kenarlarından koca kabuklar kopartılmış. Kapandığı küçük kutudaki kesif koku, körleştiren karanlık.

Cebindeki mendilin yapışkan ıslaklığı. Üç parmak suda debelenirken burnunu tutuyor.