Kat -1

Sayıları, her şeyin, artıyor. Hızlı. Topuklu. Kösele. Adımlar, yumurtalar, bazıları düşüp kırılan, koku, üstüne basılanlar ve basanların özürleri, duvardan ona, aşağıya, evine.

Jant kapaklarındaki ışık. Apartmanların camından. Tüküren çocuklar; mutfağa, yatağına, tek sandalyesine, bahçesindeki begonyalara.

Arabalar etrafından dolaşıyor da bazı çocuklar ve bisikletleri. Öyle bir anda. Salona uçarak. Geçenki çocuğun boynu kırıldı. Duvarından yukarı kaldırana kadar görmediler. Çocuğun üstü başı kan. Bir de tabii, sarısı ve beyazı. Daha renkli olmuyor.

Yumurta bırakanlar kafalarını eğip bakmıyor. Başka zamanlarda.

Ayaklar. Adım adım ayaklar. Sokağın tozunu hep içeri atıyor. O neyse de yumurtalar. Duvarın üstünden sıra sıra içeri.

Gittikçe yerin dibine.

Gittikçe yerin dibine sokuyorlar onu. Aşağı bakmayarak. Etrafından dolanarak. Pisliklerini onun üstüne bulaştırarak. Ağırlıklarıyla alçaltıyorlar. Duvar dendi ya, duvar, uzanıp yolu ancak tutuyor.

Yalnızca biri haşlayıp beyaz kabuğunun üstüne bir numara yazmıştı.

Yarın, evet yarın, kesin aramalı.