Yazılar

Otuz beş yaşındayken birini öldürdüler. Kendimden bahsediyorum. Otuz beş yaşındaydım, birini öldürdüler.

Burnu cama değdiğinde iki ay öncesiydi. Bu bir masanın ve bu bir fanusun camıydı.

‘Beklediğim gibi olmadı,’ dedi diğerine. ‘Yani, ne bileyim…’ Şehir dışındaki bir yolun kenarındalar. İkisi de arabasını emniyet şeridinin biraz ilerisine park etmiş.

Sesler duvarlardan geliyor.

Sandalyeyi arkalığından tutup gücü yettiğince yere vuran yaşlı bir adamdır bu ve tüm olanlar bir yavaşlık ve hafifliktir.

Devam eden yayınlar sırasında kapatılan televizyonların ekranlarına, yerlerden fırlamış köklerin boğumları yansıdı. Bağlı oldukları gövdeleri yoktu.

Cisimlerin parlaklıkları gerçekliklerini eksiltiyor.

Kimisi şapkalı, kimisi az ya da çok saçlı ve kimisi kel; hepsi gri takım elbiseli, kravatlı, siyah ayakkabılı ve beyaz gömlekli.

Şu anda -ve bir süre daha olmayacak- yürüyen yok. Yol tek şeritli, kaldırımları geniş, sağında solundaki lambaların ışıklarıyla aydınlanmış.

Birinci Oda. Odanın içinde sağanak yağmur yağıyor.